Maiga-Shira trafił do mnie 26 marca 2000 r. jako prezent od niemieckiej przyjaciółki i hodowczyni tych pięknych kotów Sigrid Burder (Thank you Sigi). Już od pierwszego dnia, kiedy tylko znalazł się w moim domu, Maiga-Shira urzekł mnie swoim natrętnym mruczeniem. Przytula się cały czas i bez różnicy, czy będzie to moja ręka czy twarz. Najlepszym miejscem do poznawania nowego domu przez Maiga-Shirę jest moje ramię. Siedząc na nim kotek może oglądać swoje nowe mieszkanie i przy okazji zawzięcie mruczeć bezpośrednio do mojego ucha. Kocurek potrafi zadbać o swoje interesy - kiedy ma ochotę na pieszczoty wdrapuje się po moim ubraniu na ramię i oczywiście głośno mruczy. Czasami takie wdrapywanie bywa dla mnie bardzo bolesne, ale przecież każdy wie, że miłość łączy się z cierpieniem...

Maiga-Shira jest kocurkiem bardzo spokojnym, podczas spotkań z Szogunem usiłuje wywalczyć sobie wysoką pozycję. Robi to oznajmiając głośnym miauczeniem, że to jego rewir i wszyscy, łącznie z Szogunem, powinni ustąpić mu z drogi. Kocurek trafił do mnie już jako dorosły, jednoroczny kawaler i dlatego należało się spodziewać, że będzie walczył z Szogunem o kotki, rewir i moje względy. Mam nadzieję, że Maiga-Shira sprawi, że jeszcze w tym roku doczekam się przepięknych dzieci od Gejszy. Póki co Gejsza nie odstępuje nawet o krok Szogunika i ani jej w głowie jakiś tam Maiga-Shira.

Katarzyna Kuligowska